მართალია, ისტორიკოსი, სამხედრო თეორეტიკოსი, პოლიტიკოსი და დიპლომატი ნიკოლო მაკიაველი რენესანსის ეპოქაში მოღვაწეობდა, მაგრამ მის თხზულებას „მსჯელობა ტიტუს ლივიუსის პირველი დეკადის გამო“, „მთავარი“ და „ფლორენციის ისტორია“ თანამედროვე პოლიტიკოსებიც საუკეთესო სახელმძღვანელოებად თვლიან.
ნიკოლო მაკიაველის ცნობილი გამონათქვამები:
ყველა იმას ხედავს, რასაც აჩვენებ და ძალიან ცოტამ იცის, სინამდვილეში რას გრძნობ.
ის, ვინც ნაკლებადაა ბედისწერის იმედზე, უფრო დიდხანს ინარჩუნებს ძალაუფლებას.
რწმენით, რომ ახალი მმართველი უკეთესი იქნება, ადამიანები ყოველთვის სიხარულით ილაშქრებენ ძველის წინააღმდეგ, თუმცა სწრაფად რწმუნდებიან, რომ ყოველი ახალი ძველზე უარესია.
თავიდანვე უნდა შეეგუო აზრს, რომ ნებისმიერი გადაწყვეტილება საეჭვოა, რადგან ერთ უსიამოვნებას გაქცეული, აუცილებლად მეორეს გადააწყდები.
ნებისმიერი ცვლილება გზას ახალ ცვლილებებს უკვალავს.
გაკიცხვის ღირსია ის, ვინც არ ითვალისწინებს საკუთარ შესაძლებლობებს და მაინც ნებისმიერ ფასად ცდილობს სასურველის მიღწევას.
უგუნურები ვერასდროს ამჩნევენ შხამს იმაში, რაც კარგად გამოიყურება.
მმართველის გონიერება პირველ რიგში მის გარშემო შეკრებილი ადამიანებით ისაზღვრება.
ხალხის ბუნების ამოსაცნობად ხელმწიფე უნდა იყო, ხელმწიფის ბუნების ამოსაცნობად კი, ხალხს უნდა ეკუთვნოდე.
